نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• اکبر مهدوی قره آغاج علیا ¹
• علیرضا اسفندیاری ²
• مهرداد محرم زاده ³
• فرزاد نوبخت ⁴

¹ دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی ، دانشگاه محقق اردبیلی ، اردبیل ، ایران

² دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

³ استاد مدیریت ورزشی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

⁴ دانشیار مدیریت ورزشی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

چکیده

مقدمه: هدف پژوهش بررسی تأثیر اوقات فراغت مبتنی بر فعالیت‌های بدنی بر سازگاری اجتماعی با نقش واسطه‌ای افزایش عزت‌نفس دبیران زن شهر تهران بود. روش‌شناسی: روش پژوهش کاربردی که از نظر ماهیت، توصیفی – پیمایشی با استفاده از معادلات ساختاری بود. به دلیل نامشخص بودن جامعه آماری زنان شهر تهران، جامعه آماری پژوهش حاضر 1024 نفر بودند و حجم نمونه براساس روش کوهن با توان آزمون 80/0 و اندازه اثر 15/0 برابر با 281 نفر تعیین شدند که پس از جمع‌آوری پرسشنامه ها و حذف پرسشنامه های ناقص، داده های 266 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. روش نمونه‌گیری نیز به‌صورت تصادفی ساده انجام شد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه‌های استاندارد بودند که برای تأیید روایی ابزارهای اندازه‌گیری از سه نوع روایی محتوا، روایی همگرا و روایی واگرا استفاده شد که هر سه نوع روایی مورد تائید قرار گرفت. همچنین برای تعیین پایایی پرسشنامه ها، از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه اوقات فراغت 83/0، ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه سازگاری اجتماعی 87/0 و ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه عزت‌نفس 76/0 گزارش گردید. برای تجزیه‌وتحلیل با استفاده مدل معادلات ساختاری و به‌وسیله نرم‌افزار SPSS19 و AMOS23 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد افزایش عزت‌نفس در تأثیر اوقات فراغت مبتنی بر فعالیت‌های بدنی بر سازگاری اجتماعی نقش میانجی دارد. نتیجه‌گیری: باتوجه به یافته‌ها، می‌توان نتیجه گرفت که بهره‌گیری از فعالیت‌های بدنی در اوقات فراغت می‌تواند به‌عنوان راهکاری مؤثر برای افزایش عزت‌نفس و بهبود سازگاری اجتماعی دبیران زن، به بهبود کیفیت زندگی و عملکرد حرفه‌ای آنان منجر شود.

کلیدواژه‌ها

• اوقات فراغت
• سازگاری اجتماعی
• عزت نفس
• تهران