نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار، گروه حقوق، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
2 دکترای مدیریت ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهیدچمران اهواز، اهواز، ایران
چکیده
مقدمه: ورزش زنان آثار مثبتی بر سلامت آنها و جامعه داشته و از اهمیت خاصی برخوردار است. با این حال در طول تاریخ به دلایل مختلف نابرابری‌هایی در مورد آنان صورت گرفته‌است که یکی از آنها، نابرابری جنسیتی در ورزش است. هدف پژوهش حاضر بررسی حق زنان بر ورزش در قوانین و مقررات ایران و اسناد بین‌المللی بود.
روش‌شناسی: این پژوهش از نوع کیفی بود و با روش تحلیل محتوا انجام شد. جامعةآماری شامل کلیة قوانین و مقررات ملی و بین-المللی مرتبط با حق زنان بر ورزش و ابزار گردآوری داده‌ها چک لیست کدگذاری بود.
یافته‌ها: در قوانین و مقررات ملی و اسناد بین‌المللی بسیاری بر ورزش زنان تأکید شده است، اما سازمان‌های مسئول، در حیطة ورزش زنان آنطور که باید به وظایف خود عمل ننموده و شرایط برابری را برای بهره‌مندی بانوان از امکانات ورزشی مهیا نکرده‌اند. در بعد بین-المللی نیز بنظر می‌رسد، در بیشتر رشته‌ها، امکان رعایت مقررات و استانداردهای‌بین المللی، در عین حفظ الزامات مذهبی و قواعد امری حقوق داخلی میسّر باشد.
نتیجه‌گیری: برای بهبود شرایط موجود و فراهم کردن شرایط برابر برای ورزش بانوان در عرصه ورزش کشور، باید قوانین و مقررات بازنگری و دارای ضمانت اجرا گردند. در عرصة ورزش بین‌المللی نیز با توجه به تبعیت سازمان‌های بین‌المللی ورزش از قوانین بین‌المللی، برای پیشگیری از اقدامات بازدارنده این نهادها علیه ورزش کشور، تلاش حداکثری برای تطبیق مقررات داخلی با استانداردهای بین‌المللی با حفظ کامل ارزش‌های دینی و قواعد امری داخلی توصیه می‌گردد.
واژگان کلیدی: حق بر ورزش، ورزش زنان، تبعیض جنسیتی، قوانین و مقررات
کلیدواژه‌ها
)